Alles is met mekaar verbonden
Paus Franciscus verraste door de publicatie van zijn encycliek Laudato Si, die hij bovendien presenteert als een sociale encycliek, vergelijkbaar met andere belangrijke historische documenten, zoals Rerum Novarum. Dus: een document over hoe je samen kan leven volgens het evangelie. Vandaag!
Deze encycliek, die al 5 jaar oud is, komt niet uit de lucht te vallen. De paus staat altijd bekend om zijn zorg voor de armen, de kleinen, de migranten, vluchtelingen en daklozen. Tot zover begrijpen we het en keuren we het gemakkelijk goed. Wat nieuw is in Laudato Si, is dat de paus de natuur bij de armen plaatst die om hulp schreeuwen. Zoals die gewonde man langs de weg die door de Samaritaan zal geholpen worden. Deze oproep komt tegemoet aan de zorgen van veel wetenschappers en politici. Het vestigt de aandacht op de talloze slachtoffers van de klimaatverandering. Het bereikt alle jonge mensen over de hele wereld die oproepen tot ctie voor het klimaat … omdat hun toekomst in gevaar is. Welk land laten we achter aan onze kinderen? Vreselijke vraag!
Maar meehuilen met wolven is niet genoeg. We moeten iets doen, onze mouwen opstropen, veranderen, de cultuur van afval en nog meer afval verwerpen, een gevoel van collectieve verantwoordelijkheid herontdekken, een echte bekering aangaan, de link met God, de natuur en anderen herontdekken. Alles wordt bij elkaar gehouden, alles is met mekaar verbonden.
Om “op het niveau van de madeliefjes” te blijven, het is goed om een kleine tuin aan te leggen, die een plaats van geluk en vrede kan zijn. Maar het is net zo belangrijk om als groep (buurt, parochie…) samen te komen om grotere initiatieven te lanceren: land bewerken, zaad zaaien, fruit en groenten oogsten. En waarom niet, de oogst delen: eenzelfde dynamiek zorgt ervoor dat we iedereen die om hulp vraagt, zien, horen en begrijpen; vaak ontmoeten we ze zonder ze te zien, of zonder ze te willen zien … Het is nu het moment om iets te doen. Ieder op zijn plaats. Tijd om buiten de gebaande paden te durven komen.
Ik deel de volgende informatie die ik onlangs heb ontdekt:
Begin van de jaren 2010 denkt Chantal Perdigau uit Toulouse een manier gevonden te hebben om een verroeste tuindeur te openen. De jonge vrouw, net afgestudeerd aan het Nationaal Instituut voor Toegepaste Wetenschappen (Insa) en op zoek naar een baan, merkt op dat veel eigenaars met een tuin weinig tijd hebben om een moestuin aan te leggen, maar anderzijds er veel leerlingen-tuinman niet het nodige stukje grond hebben. En zo komt ze op de idee om deze twee groepen met elkaar in contact te brengen. Zo zet er een site “vraag en aanbod” op, een site die vandaag niet minder dan 6.800 leden telt. We leggen nadruk op een terugkeer naar de aarde, het gezond verstand, de nabijheid, waarden die steeds meer steun krijgen, zegt Chantal Perdigau. Veel van die relaties zijn langdurig, en zijn geen bevlieging. Ook rond die tuintjes worden veel sociale banden gecreëerd.
Ik hoop dat dit jullie wat ideeën geeft. Een advies? Zoek het niet te ver, droom niet van ingewikkelde dingen of projecten halverwege de wereld. Denk eerst aan een kleine tuintje, en dan aan een grotere tuin.
De integrale ecologie waarover paus Franciscus spreekt, gaat een beetje in alle richtingen en alle gebieden van het leven. Het belangrijkste is om respect voor het leven in al zijn vormen te hebben of te herontdekken, en een gevoel van solidariteit, eenvoud en delen. Het gaat niet om het vinden van een nieuwe hobby. Maar wel om het vinden van een nieuwe houding ten aanzien van de schepping, de natuur, de mens en de armen.
“Ik nodig alle mensen van goede wil uit om mee te doen, om voor ons gemeenschappelijk huis en onze meer kwetsbare broeders en zusters te zorgen” (Paus Franciscus)
Joseph BURGRAFF