Onze wereld: Een ernstige zieke

We bereiden ons in de kerk voor om in deze maand februari de 29ste ziekendag te vieren. Paus Franciscus stelt bij deze gelegenheid voor om stil te blijven staan bij het evangelie van Mattheüs 23, 8: “Maar gij moet u geen rabbi laten noemen. Gij hebt maar één Meester en gij zijt allen broeders.” Voor de paus gaat het erom een vertrouwensband te creëren die ten grondslag ligt aan de zorg die de zieken wordt geboden.

We hebben maar één meester en we zijn allemaal broers. Het geeft juist weer wat Franciscus van Assisi bedoelde met zorg dragen voor milieu. De schepping heeft bij de heilige van Assisi geen animistische connotatie, maar wordt verheerlijkt omdat zij het werk van God is. Daarom besloot Franciscus een vertrouwensband met de natuur te creëren om zijn dank uit te zingen voor het scheppingswerk van de Vader.
Als paus Franciscus gelooft dat de zorg voor de zieken in de grond een vertrouwensband vereist, dan is dat omdat hij er zich volledig van bewust is dat genezing in de eerste plaats een kwestie is van het zorgen voor diegenen die zich ziek voelen. Het zijn niet alleen de mensen die ziek zijn. Onze wereld is ook ziek. Ziek van in economie, in de moraal, in de politiek en de omgeving.

Deze dag voor de zieken zet ons ertoe aan om ons perspectief op alle tekortkomingen in onze wereld van vandaag te verbreden. En dat komt neer op het falen door menselijke zwakheid.
“De ziekte heeft altijd een gezicht, en niet slechts één: zij heeft het gezicht van elke patiënt, zelfs van diegenen die zich genegeerd, buitengesloten voelen, slachtoffers van sociale onrechtvaardigheid die hun essentiële rechten ontzegt”[1]

 

Het gaat dus om zorg te dragen. Zorg voor de zieken en ook voor degenen die hen ziek maken, om de bron en oorzaak van de ziekten uit te roeien. Voor onze wereld te zorgen, betekent onszelf bekeren en ons concentreren op wat essentieel is. De gezondheidscrisis heeft duidelijk laten zien dat we ons op het essentiële   moeten concentreren. Het belangrijkste is wat essentieel is voor het leven, van al het leven. Voor onze wereld zorgen is een essentiële vereiste geworden waaraan mensen nu aandacht moeten schenken. Onze zieke broeders en zusters hebben ons nodig, net zoals onze zieke wereld.  Behoefte aan onze zorg. Zorg dragen heeft een naam: soberheid. “De Christelijke spiritualiteit stelt groei voor d.m.v. soberheid en het vermogen om van weinig te genieten. Het is een terugkeer naar de eenvoud die ons in staat stelt te waarderen wat klein is, te danken voor de mogelijkheden die het leven biedt, zonder ons vast te klampen aan wat we hebben of te treuren om wat we niet hebben. Dit betekent het vermijden van de dynamiek van overheersen en het louter opeenstapelen van genoegens.”[2] Soberheid en zorg zullen onze zieke wereld, onze zieke broeders en zusters, enorm goed doen, want dat is wat we nodig hebben voor onze eigen genezing. Zorgen voor zieken en onze omgeving betekent het ware gelaat van de God van liefde onthullen die zichzelf aan de mens schenkt, een God die zich laat zoeken en vinden. Laten we ons blijven inzetten om zorg te dragen en in totale soberheid te leven.

 

Iedereen zoekt je is een heel mooi gebed van Chantal Lavoillotte[3] voor deze Ziekendag die we in februari gaan vieren. “Iedereen zoekt je Heer, vooral in de tragische gebeurtenissen die ons leven schaden, van streek maken, misbruiken. Iedereen zoekt jou. Waar ben jij ? Ben je een verre God? Onverschillig voor wat ons pijn doet? In Jezus heb je jezelf dicht bij iedereen gebracht. In Hem heb je geleden wat wij lijden. Dus, help me te geloven dat jij de God bent die in heel ons leven aanwezig is. En dat jij ook, zonder vermoeid te raken, ons zoekt. ”

Onze wereld zal de verschillende crises die ze doormaakt te boven komen door zorg te dragen voor haar kwetsbare en lijdende mensen en ook voor de omgeving die zoveel zorg nodig heeft.

 

Pastoor Alain Boubag

[1]      Franciscus , Encycliek Laudato Si’. De zorg voor ons gemeenschappelijk huis.

[2]      Franciscus , Encycliek Laudato Si’. De zorg voor ons gemeenschappelijk huis.

[3]      Chantal Lavoillotte, 62 jaar,  Al 16 jaar aalmoezenier van het hospitaal Victor-Provo in Roubaix(F).