In mei een “gebedsmarathon” voor het einde van de pandemie
De Pauselijke Raad ter Bevordering van de Nieuwe Evangelisatie verwoordde op 21 april de wens van paus Franciscus om deze maand mei 2021 te wijden aan een gebedsmarathon om de huidige pandemie te bestrijden. Paus Franciscus koos als thema voor deze gebedsmarathon: “De Kerk bad met aandrang tot God.” (Hnd 12: 5, Terwijl Petrus in de gevangenis zat, werd door de Kerk vurig voor hem tot God gebeden). Het boek Handelingen van de Apostelen werpt een licht op het begin van de christelijke gemeenschap na de opstanding van Christus en zijn ten hemel opneming. Het gekozen fragment gaat over de arrestatie van Petrus door koning Herodes Agrippa. De tekst benadrukt dat alle leden van de christelijke gemeenschap voor hem beginnen te bidden. De avond voor zijn verschijnen voor de rechter wordt Peter bevrijd door een engel terwijl hij geketend en bewaakt wordt door twee soldaten. Daarom is het een overtuigend getuigenis dat gebed enorme dingen kan bereiken en dat het mensen uit moeilijke en gecompliceerde situaties kan verlossen.
Deze pandemie is een perfecte gelegenheid voor de mensheid om bepaalde gewoonten en levensmodellen in relatie tot ons leefmilieu te herzien. Het gebed om bevrijd te worden van de krachten van het kwaad begint met een gezonde kijk op hoe we in contact komen met onze omgeving, die kreunt onder het gewicht van onze onverschilligheid en egoïsme. Paus Franciscus benadrukt steeds de noodzaak van ecologische aandacht die voortdurend fundamentele vragen stelt over de betekenis van ons bestaan. De eerste christelijke gemeenschappen baden met aandrang voor de vrijlating van Petrus. Vandaag moeten we vurig bidden voor de bevrijding van ons gemeenschappelijk huis, de aarde. Gebed wordt alleen een bevrijding als de woorden en de beloften worden gevolgd door concrete en praktische daden. En onze God verhoort de acties die we ondernemen voor een betere horizon, een betere toekomst, en een vreedzame toekomst voor toekomstige generaties. Respect voor het milieu bestaat uit het stellen van essentiële vragen in ons leven: Wat is mijn plaats op deze aarde? Wat zal ik nalaten aan de komende generaties? Wat is leven en dood? Waarom is het de moeite waard om risico’s te nemen en te vevhten? Deze vragen vragen om praktische en eenvoudige antwoorden die betekenis kunnen geven aan ons dagelijks leven en dat van anderen. En dit is dan het gebed dat bevrijdt. Een lopende kraan, waarvoor ik tijd neem om ze te sluiten. De tijd nemen om de lampen in lege kamers te doven. Afval in de vuilnisbak, tijd maken om alles te brengen waar het hoort. Het zijn deze kleine gebaren die ecologische aandacht vormen en die de mensheid ertoe brengen een goed gevoel voor schepping te hebben.
We zijn mede-scheppers van Gods schepping, en, de morele verantwoordelijkheid om de schepping in goede staat te houden berust bij de mens. Het gebed van de Kerk, dat met aandrang tot God opstijgt, kan niet zonder de dwingende en dringende zorg die het milieu vandaag nodig heeft. Waarom moeite doen? Omdat het gaat om het voortbestaan van alle levende wezens, van de mensheid, van de dieren en de planten. Volgens paus Franciscus is ecologische zorg geen scheldwoord en ook geen loos gepraat. Het is een levenshouding die alle levende wezens en ook mijn leefomgeving respecteert. Aanhoudend bidden terwijl we de natuur, weerspiegeling van Gods creatieve schoonheid, niet respecteren, is onzin. Het is aan ons om kleine gebaren te stellen die ons ziek leefmilieu zullen opbouwen en opruimen.
Pastoor Alain Boubag.