Zorg dragen voor ons gemeenschappelijk huis
Begin november 2020 kwamen de bisschoppen van Frankrijk in plenaire vergadering bijeen. Zoals gewoonlijk maakt deze vergadering een rondgang doorheen het kerkgebeuren en gaat dan in op een belangrijk actueel onderwerp. Net als in 2019 wilden de bisschoppen nadenken over ecologie. En, om dit te doen, werd elke bisschop vergezeld door twee mensen (uit hun bisdom) die bijzonder goed geïnformeerd waren over deze kwesties, vooral boeren.
Aurélien Gonthier, een jonge boer van 25 uit Courtenay (Loiret) die samen met zijn ouders op een boerderij werkt van 140 hectare en 130 melkkoeien, deed een tussenkomst. Hij is een groot voorstander van bodemvriendelijke landbouw. Maar hij lijdt onder het wantrouwen, zelfs vijandigheid t.o.v. zijn beroep. In de debatten waaraan hij deelneemt, zijn de eerste vragen vaak, zo zegt hij: “Wat verspreidt u? We worden onmiddellijk aangevallen zonder ons zelfs maar te vragen of we misschien op een milieuvriendelijke manier werken”. Hij wil graag ontmoetingen tussen boeren en consumenten, om de dialoog te bevorderen, om elkaar beter te leren kennen, om kleine projecten te ontwikkelen. We moeten van de kritiek af, kritiek die vaak goedkoop is. En kijken wat er gedaan moet worden, elk op zijn niveau, om een proces van ecologische transitie op gang te brengen: welk land zullen we aan onze kinderen nalaten?
Er wordt snel gezegd: we moeten de landbouwmethoden veranderen, de schadelijke sprays elimineren, de teeltwijzen herzien, pesticiden en antibiotica achterwege laten, het milieu en het dierenwelzijn respecteren, met biologische productie starten … Maar hoe dit allemaal implementeren? We komen in de verleiding om voor anderen te zeggen wat moet gebeuren … terwijl dit ons allemaal aangaat. We moeten voor onze eigen deur vegen, onszelf heel simpele vragen stellen over onze consumptiegewoonten, over afval, over de “cultuur van afval” … Praat erover, probeer de problemen te begrijpen, durf de vinger te leggen op de wonde.
Soms riskeren we te blijven steken in vooroordelen of kant-en-klare oordelen over veel dingen.
Bijvoorbeeld: fytoproducten, of de voordelen van bio, of te gebruiken technieken.
En soms lopen we zelfs het risico niet veel verder te kijken dan het puntje van onze neus of de omheining van onze tuin. Bovenal lopen we het risico ons te voeden met mooie woorden. Je moet je eigen gewoontes en gedrag in twijfel durven trekken. Hoe gaan we ons concreet en persoonlijk inzetten om ons gemeenschappelijk huis te beschermen: respect voor het milieu, opvang en bescherming van het leven, zorg voor het gezin, sociale rechtvaardigheid, de waardigheid van de arbeiders, de rechten van toekomstige generaties. Alles is verbonden met alles!!! Dat is integrale ecologie. Paus Franciscus aarzelt niet om ons te confronteren: “Christelijke spiritualiteit stelt groei voor door matigheid en het vermogen om van weinig te genieten. Het is een terugkeer naar de eenvoud die ons in staat stelt te waarderen wat klein is, te danken voor de mogelijkheden die het leven biedt, zonder gehecht te raken aan wat we hebben, noch te treuren om wat we niet hebben. Dit betekent dat we de dynamiek van domineren en het louter opeenvolgen van genoegens moeten vermijden. “(Laudato Si’ – nr.222)
Groei door matigheid en het vermogen om met weinig te genieten. Het is een boodschap die je de adem afsnijdt. Op de drempel van een nieuw jaar. Zou dat misschien een goed voornemen zijn voor 2021? Doe voor jezelf deze belofte en geef dit geschenk om zo de aarde van morgen te bouwen waar niemand aan de kant van de weg zal worden vergeten.
Mik niet te hoog … maar wees ook niet te bescheiden …
Gelukkig Nieuwjaar 2021
P. Joseph Burgraff