Een ecologische vasten
Dit is nog eens iets origineels. En een goed antwoord op een vraag die velen stellen: wat te doen in deze tijd van voorbereiding op Pasen? En dan na Pasen… Bid, vast, deel. Het zijn drie pijlers, of drie essentiële paden. Maar in welk perspectief? De vastentijd leidt ons om de Verrezene in ons leven te ontmoeten. Naar zijn voorbeeld verifiëren we ons traject, oriënteren we onze blik op een andere manier, beginnen we de dingen anders aan te ‘voelen’. We zetten onze prioriteiten op een rij. En het stopt niet op het einde van de vastentijd.
De paus heeft het over een ecologische bekering. Er bestaat geen eenduidig recept: iedereen moet zijn weg vinden, iedereen moet zijn manier van leven herbekijken.
Stof tot nadenken, onder meer dit: op 5 maart trok een klein artikel in de plaatselijke krant mijn aandacht: naar schatting wordt 20% van het voedsel dat in de wereld wordt geproduceerd, wordt weggegooid. Het vertegenwoordigt 1 miljard ton. En dat terwijl 700 miljoen mensen honger lijden . We moeten dergelijke informatie lezen en zien in hoeverre het ons aanbelangt. Noch jij, noch ik zullen dit probleem zelf kunnen oplossen. Maar het zou bij ons toch vragen moeten oproepen, ons onze gewoonten laten herzien. Kunnen we er niet veel aan doen? Jawel, we moeten onze kleine bijdrage leveren, zoals een kolibrie zijn druppel water brengt om de bosbrand te blussen.
Anderen zullen meer aan hun tuin denken. Waarom hem niet een “Paastuin”noemen”? Een echte tuin, bewerkt, aangeplant, besproeid, en zonder kunstmest. Zaaien, planten, stekken, enten, groenten telen, bloemen planten, een rustplaats creëren waar we graag naar het zingen van de vogels luisteren of gewoon maar de natuur bewonderen. Net zoals Sint Franciscus. De tuin kan zo een plaats van ontspanning worden, een plaats van scheppen, maar ook van spirituele vernieuwing. Het doel van de tuin is niet om iets te winnen, of om te sparen, of zelfs om gezond te eten … Hij is er vooral om het leven te ervaren. Praat met de natuur, de zon, de maan, de wolken. Realiseer je dat we deel uitmaken van een geheel, van een “wereld” waar we een plek hebben om van te houden. Tuinman worden van een prachtige tuin. In de natuur ontdek ik iets over God. Het evangelie van de schepping!!!
Er zijn nog veel meer mogelijkheden: je inzetten voor de netheid van openbare ruimte, geen afval weggooien, sorteren, repareren, je smartphone verder gebruiken alvorens een andere te kopen, een deel van je verplaatsingen met de fiets doen. Of, werk mee als vrijwilliger in een vereniging die de meest kansarmen helpt of die meewerkt aan depannage…! Het belangrijkste is om met Pasen niet met lege handen aan te komen, om van de vastentijd een echt lanceerplatform te maken.
In zijn encycliek Laudato Si biedt de paus ons een andere manier van doen en leven aan. Hij is vol lof over soberheid, als een nieuwe, gewilde, gekozen manier van leven. Het is aan iedereen om zijn soberheid, zijn zelfgekozen ritme te vinden, volledig aanwezig te zijn en aandacht te schenken aan kleine dingen van het leven die er schijnbaar niet toe doen, maar zo heilzaam zijn voor de ziel: een teken van vriendschap, een glimlach, een straaltje zon, een vogelgezang. Soms moet je jezelf opruimen, je hoofd leegmaken … om het essentiële te vinden, de echte levensvreugde. Soberheid is “het vermogen om te genieten en intens te leven met weinig”.
Zich toeleggen op een ecologische bekering is niets anders dan zich afstemmen op het evangelie. Het veroorzaakt een verandering in je hart. En deze bekering is waarachtig als ze een gemeenschapsdimensie heeft (LS 219). Durf erover te praten met je buren, in je parochie, in je buurt. Ga aan de slag, en indien mogelijk te samen.
Je hebt misschien gehoord van Rainer NOLVAK, een computerwetenschapper die van bomen houdt. 12 jaar geleden, wanhopig om te zien hoe het bos bij zijn Estse stad veranderde in een vuilnisbelt, begon hij met een volksbeweging: een landelijke schoonmaakdag. En dat het werkte ! In het hele land werd 10.000 ton afval ingezameld en gerecycleerd. 180 landen volgden. 20 miljoen vrijwilligers wapenen zich nu met vuilniszakken, handschoenen en moed om onze wereld weer schoon te maken en ons te verzoenen met onze planeet.
Een mooi voorbeeld. Het volgen waard.
P. Joseph Burgraff.