Zorg dragen
Hoe maak je een volledige balans van Covid-19? We kunnen het aantal doden tellen, althans in de meest ontwikkelde landen … De verliezen beoordelen als gevolg van de lock – down en een stil leggen van de handel. Denk aan de bijhorende schade: eenzaamheid, toegenomen armoede, slachtoffers van werkloosheid, het niet schoolgaan van de kinderen.
Er waren echter ook verbazingwekkende uitingen van solidariteit en vrijgevigheid. Artsen, verpleegsters en zo veel anderen nemen risico’s voor hun eigen gezondheid of hun leven. De grote uitdaging is nu om dit elan van solidariteit blijvend te beleven. Door voor jezelf en anderen te zorgen. Verantwoordelijk zijn voor elkaar.
Nog een opmerking: we dachten dat we er veel controle over hadden. Maar we werden ingehaald door onze evidente zwakheden. Onze beste specialisten, virologen, infectiologen, enz., hebben getracht dit coronavirus te temmen. En we kunnen nog steeds niet zeggen dat het gevecht voorbij is. We zullen ermee moeten leven, voorzorgsmaatregelen blijven nemen en vooral voor elkaar zorgen. Weet dat we allemaal afhankelijk zijn van elkaar, dat we allen op hetzelfde schuitje zitten. Maar wat ook duidelijk is, is dat het geen fataliteit is. Wel is een gedeelde verantwoordelijkheid.
Jullie vragen jullie misschien af waarom ik jullie dit hier allemaal vertel. Simpelweg omdat het een van de aspecten van integrale ecologie is waar paus Franciscus over spreekt in zijn encycliek Laudato Si. Integrale ecologie is een manier om samen te leven, in vrede, in harmonie met God, met mannen en vrouwen om ons heen, met de natuur. Om samen de zorg van ons gemeenschappelijke huis te dragen. Realiseer je dat er voor dit huis moet gezorgd en onderhouden worden. De kerk doet niet aan politiek, maar houdt zich, net als politici, bezig met het algemeen welzijn.
Een paar dagen geleden heb ik me geamuseerd om programma’s vanuit heel verschillende hoek op te zoeken: een boodschap van onze bisschoppen (26 september) over solidariteit, de “Gerechtigheid en Vrede” – projecten (de VN-DOD’s) : Duurzame Ontwikkelingsdoelen), de aanbevelingen van Laudato Si, en… het programma van onze nieuwe regering (een solidair, welvarend en een duurzaam land). Verbazingwekkend om zoveel overeenkomsten te zien. De paus is niet bang om zich ui te spreken: hij vraagt om meer zorg, meer solidariteit, meer gerechtigheid. We moeten ware vooruitgang opnieuw definiëren: het gaat niet om het vergaren van rijkdom, maar om het verbeteren van de kwaliteit van leven.
Van 1 september tot 4 oktober vroeg de paus ons om de tijd van de schepping te vieren, een tijd om voor de schepping te zorgen …
De Vlaamse Kerk heeft een prachtig, symbolisch initiatief gelanceerd nl. de Ecokerk; bijvoorbeeld: een fruitboom planten op een voor het publiek toegankelijke plaats. Een manier om heel concreet blijk te geven van betrokkenheid bij het klimaat en om met iedereen te delen. Bisschop Lode Van Hecke, een van de planters, legde zijn gebaar als volgt uit: Door deze boom te planten, geven we uitdrukking aan onze christelijke en gewortelde hoop op een leefbare toekomst en ons engagement voor een ecologische bekering. Deze hoop is niet naïef. Wetenschappers bevestigen dat een veelbelovend vooruitzicht mogelijk is als we armoede uitroeien, het land eerlijk verdelen, de economie hervormen, de natuur beschermen en samenleven binnen de ecologische grenzen van een gezonde planeet.
Een prachtige manier is het om het gebed van paus Franciscus op 1 september te herhalen: Laat on bidden dat de hulpbronnen van de planeet niet worden geplunderd, maar op een eerlijke en respectvolle manier worden gedeeld. Neen tegen plunderingen, ja voor delen.
Het is urgent ! Een echt bekeringspad gaat zo voor ons open!
Pater Joseph Burgraff.
Oktober 2020